Odezwa do rodziców

W ciągu mojej wieloletniej pracy z problemami przewlekłego zaburzenia  psychicznego przekonałam się, że klucz w rękach do otwierania kolejnych drzwi w procesie zdrowienia swoich dzieci, mają przede wszystkim ich Rodzice.

Tym kluczem jest Państwa rodzicielska miłość – najsilniejsza z więzi międzyludzkich.

Tylko Państwo możecie jej używać, bo macie do tego naturalne prawo, ale także obowiązek.

Profesjonaliści mogą i powinni pomagać Wam odnaleźć sposoby odpowiednie na każdym kolejnym etapie ich rozwoju.

Zdrowienie to rozwój waszego dziecka, nieustający proces poszukiwania rozwiązań na każdą kolejną sytuację, którą przynosi nam życie.

Młody człowiek współuczestnicząc w tym procesie krok po kroku, wspólnie z rodzicami uczy się przyglądając się temu jak Wy to robicie.

Nie zniechęcajcie się, że będzie unikał lub wręcz przeciwstawiał się w sposób otwarty lub skryty waszym pomysłom.
Ważne, żeby miał prawo głosu.

Pozostaniecie wierni swoim normom i zasadom pod warunkiem, że naprawdę je w swoim życiu stosujecie.

Ogromnie ważne jest, żeby były one zgodne z podstawowymi zasadami szacunku i godności dla każdego człowieka.

Osiągnięcie tego, to sukces – czyli przejęcie waszych norm i zasad przez Państwa dziecko.

Młodzież z zaburzeniami psychicznymi jest bardzo wrażliwa na szanowanie ich potrzeb tzn:

  • Poczucie emocjonalnego bezpieczeństwa w więzi z rodziną
  • Szacunek dla ich osoby
  • Jasne określenie sytuacji w jakiej jest cała rodzina
  • Jasne komunikaty czego od nich oczekujecie
  • Wyjaśnienie zasad jakimi się kierujecie
  • Uznanie, że możecie się mylić jak każdy człowiek, a wówczas potrzebne jest wyrażenie skruchy i prośba o wybaczenie

W ten sposób możecie Państwo nadać swojemu dziecku kierunek w jakim powinno zmierzać, aby jego życie miało sens

Poczucie sensu własnego życia jest podstawą egzystencji każdego człowieka.

Zazwyczaj dzieci określają swój sens życia podobnie jak rodzice. Jednak zdrowy rozsądek podpowiada, że konieczna jest korekta swoich przekonań zależnie od sytuacji. Konieczne jest także branie pod uwagę indywidualnej sytuacji własnej jak i drugiego człowieka. Sens życia każdego z Państwa dzieci będzie inny, mimo że są wychowywane przez tych samych rodziców.

Wasze przyzwolenie na to, aby budowały je po swojemu będzie dla Nich wielką siłą. Nie znaczy to jednak, że musicie zrezygnować ze swojego, chyba, że nabędziecie przekonania, że warto coś zmienić na lepsze. Na pewno spotka się to z uznaniem i radością z ich strony.
Wasza postawa wobec korzystania z tego co proponują specjaliści będzie dla Nich wzorem jak się do tego odnieść.

Na przykład: czy jest sens spotykać się z innymi ludźmi, posłuchać ich rad, wybrać te, które nam służą, spróbować je zastosować, czy pozostać samemu ze swoim problemem nie korygując swoich przekonań.
Czy znaleźliście już państwo Sens Waszego życia?
Jeśli tak to i wasze dzieci go odnajdą.
Jeśli jeszcze nie, to podpowiem, że najważniejsze, żeby nie ustawać w jego poszukiwaniu. Tzn. być otwartym na zmiany, które przyniosą Państwu więcej spokoju, poczucia spełnienia i harmonii z innymi ludźmi.

Dokonywać ich z wiarą, że jest to możliwe

Dodam, że bardzo ważnym waszym zadaniem jest uczyć swoje dzieci Wiary w Siebie i mocno unikać ich wyręczania.

– dr Kaszyńska

Więcej o problemie można przeczytać tutaj